Koud water dippen

Mocht je mij op Instagram volgen, heb je vast al wat foto’s voorbij zien komen.
Vrijdag deed ik mijn eerste koud-water-dip. Waarom? Gevalletje bucketlist.

Onder begeleiding van Shiva, die dit al vaker deed, durfde ik dit wel aan.

We spraken ’s morgens vroeg af bij het Henschotermeer en liepen eerst een relaxed rondje van 5 kilometer om het meer. Gezellig even bijkletsen en zo waren we direct goed warm.
Dat is namelijk een voorwaarde voor het water in te gaan; warme spieren voorkomt spierpijn en verkrampen.

Vond het wel spannend, geen idee wat mij te wachten stond, maar in gezelschap van Shiva, voelde ik mij op mijn gemak.

Duik vs. Dip

Het was niet de eerste keer dat ik ijskoud water inliep, precies een jaar geleden (januari 2017) deed ik mijn eerste nieuwjaarsduik. Toen was het overigens stukken kouder (het vroor en er lag sneeuw en vliesjes ijs).
Ik bleek al langer getriggerd door het fenomeen ‘koud water’ want begin 2016 deed ik mee aan de Cool Challenge.

Het moge duidelijk zijn: verschil met een duik en dip is, dat je met een dip wat langer in het water blijft. Bij een duik ren je het water in en eigenlijk direct weer uit.

Het water in

Omgekleed en wel (of moet ik zeggen, uitgekleed en wel) liepen wij rustig het koude water in. Ik wist van de vorige keer nog, dat je voeten het koudst worden en blijven.

Ik had mijn camera mee en op ons gericht. Behalve om beeldmateriaal te hebben, zorgt het voor een extra steuntje in de rug om door te zetten. 

Onderkant benen, bovenkant benen, rustig lopen we verder het water in.
Er hangt mist over de plas wat voor een prachtig decor zorgt. Ik weet niet of je bekend bent met het Henschotermeer, maar dat is van zichzelf al een plaatje op zich!
Shiva blijft kalmerend tegen mij praten en ik hoor haar rustgevend in en uitblazen.
Ik doe haar na.

Ik voel mijn dijen en heupen prikken, alsof er allemaal kleine naaldjes in je huid steken, heel snel, niet te hard.

Shiva zit inmiddels al op haar knieën en eigenlijk, voor ik het doorheb, zak ik tot ruim boven mijn middel in het water.

Ik hang nog een beetje ongemakkelijk tussen buk – en zithouding en laat mij voorzichtig ook op mijn knieën zakken.
En dan zit ik ‘echt’.
Ik had verwacht dat mijn lichaam het zou uitschreeuwen van kou, maar dat deed het niet.

Ik voel mijn adem schokken vanaf mijn borst tot mijn keel. Haphaphap doe ik even naar lucht en blaas het rustig weg.
Binnen no time heb ik mijn eigen ademhaling weer onder controle. En dat voelt heel apart, heel lekker!
Ik kijk naar Shiva die goedkeurend toeknikt en ik kijk om mij heen, over het water, ik probeer de kou te voelen en er echt te zijn, in het hier en nu.

Ik doe het gewoon! Ah, ik doe het gewoon!

Shiva vraagt of ik kopje onder wil, maar daar voel ik nog niet zoveel voor, heb geen zin in koud nat haar op de terugweg, dus sla over. Zij gaat wel kopje onder.
Dan zegt ze rustig dat we er uit kunnen gaan, we moeten ook niet té lang blijven in verband met onderkoeling.

Al met al heb ik wel een minuutje gezeten.

We lopen rustig het water uit.

Ik realiseer mij dat ik door de adrenaline van een eerste keer, niet helemaal in het moment op heb kunnen gaan. Dus dat er nog een volgende keer komt is zeker!

Mocht je ook geprikkeld zijn en een keer koud water willen dippen, ik vond hier een uitgebreid artikel inclusief do’s & don’ts.